හැරී බලමි මම ඔබේ ඇසින්...

ජීවිතය යනු කුමක්‌දැයි අවබෝධ කර ගන්නට මිනිසා උත්සාහ කළේ බොහෝ ඈත අතීතයේ සිටය. මහා කලා කෘති ලොවට බිහිවන්නේ සුන්දරත්වය ප්‍රේමය ආදරය දයාව කරුණාව වැනි හැඟීම් තුළින් ජීවිතයට අරුතක්‌ සපයන්නට මිනිසා වෑයම් කිරීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ හැටියටය. මේ විශිෂ්ට කලා කෘති ලොව විවිධ භාෂාවන්ගෙන් නිර්මිතව පවතියි.

සංස්‌කෘත ද ලෝකයට බොහෝ සුන්දර අරුත් එක්‌ කළ එවන් භාෂාවකි. සංස්‌කෘත සාහිත්‍යය තුළ ජීවිතය අරුත් ගැන්වී ඇති සැටි විමසා බලන්නට අපත් සමග මේ සංවාදයක යෙදෙන්නේ ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ භාෂා හා සංස්‌කෘත අධ්‍යයන අංශාධිපති ආචාර්ය සමන් චන්ද්‍ර රණසිංහයන්ය.

දරුවෙක්‌ අහිමිවූ පසු මවකට ඇතිවන හැඟීම කෙබඳුද? දරුවා ජීවිතය පුරවයි. එය අහිමිවීම ජීවිත කාලය පුරා සිත පෙළන වේදනාවකි.

දෑත අප දෙදෙනගේ
රැගෙන ඔබ පෙරමුණේ
ගීතයක්‌ වෙමින් ගිය
ගමනකිය බොඳ වුණේ

දෝත හිස්‌ විය පුතුනි
දරනු බැහැ ඔබ සෙනේ
සීත හිමි රටේ හිම
කැටියකද සිරවුණේ

ලෝකයේ පැවැත්ම තීරණය කරන්නේ මේ ආදරයයි. පීතෘත්වය ගැන කතා කරද්දී පිය පුතු සම්බන්ධය පිළිබඳ උපනිෂ්ද හි මෙබඳු සංවාදයක්‌ හමුවෙයි.

පියා ජීවිතයෙන් සමුගන්නෙ පුතුට සියල්ල පවරා දෙමින්. විවිධ යුගවලදී විවිධ දේශපාලනික සංග්‍රාමික අවධිවලදී අප දකින්නේ පිය පුතු සෙනෙහසේ ප්‍රවාහයේ බිඳ වැටීම්. දරුවෝ පිටත්ව යති. පියවරු එකතු වෙති. මේ ෙ€දවාචකය සාජියන් කරූන් නම් මලයාල සිනමාකරුවා සිය සිනමා පටයකට තේමා කර ගනියි. පියෙකුට පුතෙකු අහිමිවීම කොතරම් ෙ€දවාචකයක්‌ද? පුතා පොලිසියට ගියත් හමුදාවට ගියත් වෙනත් දේශපාලන සංවිධානයකට ගියත් පියා කවර තරාතිරමක පුද්ගලයකු වුවත් පුතෙක්‌ අහිමි වුණොත් එය කවර ෙ€දවාචකයක්‌ද? පියා විනිශ්චයකරුවකු වුවත් ඇමැතිවරයකු වුවත් කැරලිකාරයකු වුවත් තම පුතා අහිමි වීම ඒ හැම පියකුටම මොන තරම් වේදනාවක්‌ද? ඔහු සිය සිනමා කෘතිය ආරම්භ කරන්නේ උපනිෂද් හි එන මේ සංවාදයෙන්. පුතා පියාගෙන් සමුගන්නා මොහොත සංවාද ස්‌වරූපයෙන් එහි දක්‌වා තිබෙනවා.

පුත මා මා තුළ ඇති මගේ වචන ඔබ තුළ තබනු කැමැත්තෙමි

පියාණෙනි මා ඔබේ වචනය මා තුළට ගනිමි

පුත මම මගේ ගමන ඔබ තුළ තබනු කැමැත්තෙමි

පියාණනි ඔබේ ගමන මා තුළට ගනිමි

අවසානයේ මේ පියාණන් තම පුතුට දෙන්නේ ඔහුගේ ජීවන හුස්‌මයි.

මගේ ආදරණීය පුත්‍රය මගේ ජීවන හුස්‌ම මා ඔබ තුළ තබමි.

පියාණනි ඔබේ ජීවන හුස්‌ම මා තුළට ගනිමි.

මේ ලෝකය සමන්විත වන්නේ පියාගෙන් පුතාට පුතාගෙන් පුතාට ගලායන මේ ජීව ප්‍රවාහයෙනුයි. මේ ප්‍රවාහය එක තැනකින් හෝ බිඳුනොත් එහි රිද්මය බිඳීයනව. කලාකරුවා එරෙහි විය යුත්තේ එයටයි. සාජියන් කරූන්ගේ මේ සිනමා පටයේ ප්‍රධාන සිදුවීම පියෙකුට තම පුතා අහිමිවීම වුවත් පුතාගේ එකදු රූප රාමුවක්‌ හෝ සිනමා පටයේ දක්‌නට ලැබෙන්නේ නැහැ. නමුත් හැම රූප රාමුවක්‌ තුළම පුතා සිටිනව. අපේ රටේ සිනමා පටයක ෙ€දවාචකයක්‌ නිරූපණය කරන්නේ ඒ ෙ€දවාචකය මුළුමනින්ම රූපයට නගමින්. සිනමා පටය නරඹන අපත් එම ෙ€දවාචකයේ කොටසක්‌ කරල කලබල සිනමා ශාලාවෙන් හෝ නාට්‍ය ශාලාවෙන් එළියට දමන්නෙ හිටියට වඩා දරුණු මිනිහෙක්‌. සාජියන් කරූන් ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණි මොහොතේ ඔබගේ සිනමා රීතිය කුමක්‌දැයි ප්‍රවීණ කලාකරු ධර්මසිරි ගමගේ ඇසූ පැනයට ඔහුගේ පිළිතුර වන්නේ ෙ€දවාචකය දකින්න එහි සංත්‍රාසයෙන් කලබල නොවන්න යන්නයි. ෙ€දවාචකය දැක එහි සංත්‍රාසයෙන් කලබල නොවී අනාගතයේ එබඳු ෙ€දවාචක ඇති නොවන්නට කටයුතු කරන්නාටයි කලාකරුවා කියන්නේ. නිර්මාණකරුවා කියන්නෙ.

නමුත් අද සමාජයේ වැඩිපුර ඉන්නෙ නිෂ්පාදකයෝ. නිපදවන්නෝ. නිර්මාණය ඊට වඩා වෙනස්‌. එය බිහිවෙන්නෙ හෘද සාක්‍ෂියට අප අවනත වන මොහොතයි. අපේ රටේ ජීවත් වුණු විශිෂ්ට කලාකරුවෙක්‌ ආචාර්ය ඊ. ඩබ්ලිව්. අදිකාරම්. එතුමාගේ ජීවිතේ මාධ්‍යය වෙන්නෙ එකම සංගීත භාණ්‌ඩයක්‌වත් නෙමෙයි. එතුමා මිනිසුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ බට නළාවක්‌ වන ලෙසයි. බටනලාවට රත්රන් කැට පිරෙව්වත් සංගීතයක්‌ එන්නේ නැහැ. ගල්කැට පිරෙව්වත් සංගීතයක්‌ එන්නේ නැහැ. ඒ නිසා අකිමානයේ රත්රන් කැටවත් හීනමානයේ ගල් කැටවත් පුරවන්නේ නැතිව ජීවිතය මධ්‍යස්‌ථව දුටු කලාකරුවෙක්‌ ආචාර්ය අදිකාරම්. මහත්මා ගාන්ධිතුමා වරක්‌ කළ ප්‍රකාශයක්‌ මේ මොහොතේ මගේ මතකයට එනවා. කට හඬ ලස්‌සන කරගෙන කන්කළු ගී ගැයීම ලොව බොහෝ දෙනාට කළ හැකි දස්‌කමකි. එහෙත් පවිත්‍ර ජීවිතයක සෞම්‍යතාවයෙන් මධුර සංගීතයක්‌ මවන්නට සමත් වන්නේ ලෝකයේ ස්‌වල්ප දෙනෙකි.

ඔවුන් සැබෑ නිර්මාපකයෝ නිෂ්පාදකයෝ නෙමෙයි. කලාකරුවකුගේ අවසාන වශයෙන් මාධ්‍යය විය යුත්තේ ලේඛකයකුගේ නම් පෑනවත් සංගීතඥයකුගේ නම් සංගීත භාණ්‌ඩයක්‌වත් නොවෙයි. ඒවා අවශ්‍යයි. අවසාන අර්ථයේදී සංගීතය විය යුත්තේ ජීවිතයයි. ඉදින් නිවැරදි ස්‌වරය ස්‌පර්ශ කරන්නේ නම් සෑම කෙනෙකුගේම ජීවිතය සංගීතයක්‌ වෙයි.

සාකච්ඡාවකින් සකස්‌ කළේ පාලිත සේනානායක

http://www.divaina.com/2009/10/11/siya13.html